Gemeente bestolen van rolstoel en gehandicaptenfiets

Enige tijd geleden was het gemeentehuis van Schouwen-Duiveland in rep en roer. Alarmbellen rinkelden, want uit het Bevolkingsregister rolde een verontrustende mededeling.

Een inwoonster had zich ingeschreven in Groningen, en was nu automatisch geen Duivelander meer. Nu verhuisde er wel vaker iemand naar een andere gemeente, maar dit keer was er toch echt stront aan de knikker. Ze had haar aangepaste fiets en rolstoel, die ze in bruikleen had van de gemeente, zomaar meegenomen. Onrechtmatig ontvreemd, zoals dat in ambtenarenjargon heet.

Daar lieten de alerte ambtenaren geen gras over groeien. Al het werk werd neergelegd, en binnen twee dagen stonden ze op de stoep bij de inwoonster om de voorzieningen terug te vorderen. De Mobiele Eenheid was nog net niet opgetrommeld.

Het bleek dat het om een meisje ging die vier dagen per week in Groningen ging studeren, en de andere drie bij haar ouders bleef wonen. Omdat ze in Groningen kamerbewoner werd, had ze zich daar netjes als nieuwe inwoner opgegeven. Na een jaar zou ze zich weer inschrijven in Schouwen-Duiveland.

Dat kon allemaal wel wezen, zeiden de ambtenaren van de gemeentelijke afdeling Werk, Inkomen en Zorg (WIZ), maar volgens het computersysteem waren hun gehandicaptenvoorzieningen toch echt met de noorderzon vertrokken. De ambtenaren namen daarom, zonder pardon, de fiets en rolstoel in en brachten het naar een gemeentelijk depot. De fiets, die wegens een ouderdom van 10 jaar niet meer voor hergebruik in aanmerking kwam, zou later naar het grof vuil worden gebracht.

Zonde natuurlijk, maar regels zijn nu eenmaal regels. Na vele malen heen en weer bellen mocht het meisje haar gehandicaptenfiets en rolstoel terug. Maar niet voordat ze duizend euro had afgerekend, want alleen echte bewoners hebben recht op gratis voorzieningen.

In al hun barmhartigheid bleken de dienstdoende ambtenaren evenwel bereid te zijn een oplossing te verzinnen voor het meisje. “Als je over een jaar of zo weer terug bent op Schouwen-Duiveland, heb je volgens de geldende normen gewoon weer recht op een nieuwe rolstoel plus aangepaste fiets”, merkten ze op, alsof ze zojuist het wiel hadden uitgevonden.

De bureaucraten adviseerden haar nieuwe voorzieningen in Groningen aan te vragen voor de tijd dat ze daar is. Een aanvraag die weken, zo niet maanden, in beslag neemt. In de tussentijd zou ze maar kruipend door het leven moeten. Dat het meisje van plan is na haar studiejaar weer permanent terug te keren naar Schouwen-Duiveland, doet er volgens de gemeente niet toe. Het zal er dus op neerkomen dat Schouwen-Duiveland bij haar terugkeer de voorzieningen opnieuw moet aanschaffen, en dat haar nieuwe voorzieningen in Groningen aldaar naar het depot gaan.

Een meneer, die het meisje bijstond in de Duivelandse bureaucratie, heeft verhaal gehaald bij de ambtenaren. Hoe kan dit meisje, met al die goedbedoelde regelgeving, toch tussen wal en schip belanden? Het antwoord van de gemeente luidde klip en klaar dat “wij gewoon de regels hebben nageleefd.” En durf ze eens ongelijk te geven!

Onthutst door deze ambtelijke logica, vroeg meneer zich af of er nog zoiets als gezond verstand bestaat: “Is de belangrijkste regel niet dat iedereen in een nieuwe situatie eerst logisch moet nadenken?”

Gepubliceerd op Burgercentraal.nl

Gepubliceerd: Overige media