De panda zou zich kapot moeten schamen

Wu Wen en Xing Ya heten ze, de twee panda’s die woensdag vanuit China overgebracht worden naar het Ouwehands Dierenpark in Rhenen. Een diplomatieke gunst aan Nederland. Samuel Brammer, hoofdpersoon in de roman Bezorgde burgers (Lebowski, 2017), liet er al zijn gedachten over gaan.

“Door mensen geliefd, door de natuur gehaat. En toch icoon van het Wereld Natuur Fonds! De panda is een beer, maar brult niet. De panda blaft. Bij gevaar vecht hij niet, maar klimt in een boom.”

“Relationeel een ramp. Mannetje te klein geschapen, vrouwtje zelden vruchtbaar. Is er eindelijk toenadering, dan zakt hij door zijn poten. Te zwak om staand te dekken. Leg press zou hem erbovenop helpen. Maar verwacht geen inspanning. Hoewel hij werd geboren als vleeseter, vertikt hij het om te jagen. Vegetariër uit gebrek aan principes.”

Politiek geslaagd, dat wel
“De panda eet bamboe. Alleen maar bamboe. In belachelijke hoeveelheden. Daar is hij heel de dag zoet mee. Bescheidenheid zou de panda passen, maar nee: uit territoriumdrift poept hij veertig keer per dag. De panda plast ondersteboven. Gewoon, omdat het kan. Zelfs als zijn bamboebos niet gekapt was, dan nog had de natuur het helemaal gehad met de panda. Maar cultureel, economisch en politiek is de panda geslaagd.”

“De panda zou in een hoekje moeten kruipen. Om zich kapot te schamen voor wat het is. Maar de panda misbruikt zijn troetelvacht. Wat een lieve ogen, zeggen de mensen. Maar dat zijn gewoon twee ronde vlekken in zijn vacht. De panda besodemietert de boel.”

Allemaal vooroordelen, stelde NRC op 7 april. “De panda is altijd slecht begrepen”, schreef wetenschapsredacteur Lucas Brouwers in dat artikel. “Panda’s willen best paren, maar op hun eigen voorwaarden.” Bovendien zit de panda nog maar net in zijn evolutionaire overgang.

Maar bronnen rondom panda Xin Ya bevestigden juist de vooroordelen van Samuel Brammer. “Hij is een ondeugende losbol die eet als een bezembinder”, verklaarde de verzorger tegenover de NOS.