Wat amfetamine en een jointje: half jaar rijbewijs kwijt

Dronken was Thomas K. nooit de auto ingestapt, maar onder invloed van drugs dacht hij best een ritje te kunnen maken. Maandag moest de 35-jarige man uit Hoorn voorkomen.

Thomas K. schrok op 7 juni 2018 om iets over vier in de nacht wakker. De auto van zijn zus, die zij nodig heeft voor haar werk, stond nog voor zijn deur. “Ik wilde haar niet in de problemen brengen”, verklaart K. (35) tegen de rechter. “Daarom ben ik middenin de nacht die auto terug gaan brengen.”

Eén probleem: hij was die avond gaan slapen met nogal wat drugs op. 340 microgram amfetamine, waar 50 gram is toegestaan. En 3,8 microgram/liter THC, waar 1 microgram is toegestaan. De THC komt van het blowen, de amfetamine wordt doorgaans gesnoven (speed) of geslikt (in een capsule of in een vloeitje op de tong). Hoe K. het tot zich nam werd niet besproken in de Rechtbank Alkmaar.

Zelf had hij er geen erg in. Nooit stapt hij met alcohol in de auto, verklaart hij, en normaal gesproken is hij ook met drugs voorzichtig in het verkeer. Maar nu dacht K. dat het wel kon: hij was immers al om acht uur gaan slapen. Van de controle en consequentie is hij “heel erg geschrokken”. Dat drugs de rijvaardigheid beïnvloedt had de verdachte moeten weten, stelt de rechter. “Google maar eens.”

Het rijgedrag van K. viel agenten op. Hij gedroeg zich onrustig toen hij werd gecontroleerd, meldt het proces-verbaal. “Bewegingsdrang”, tekende de agent op. “Opvallende pupillen.” De speeksel- en bloedtest gaf uitsluitsel. “Meneer reed onder invloed van drugs”, zegt de officier van justitie. “Ik schrik daar best wel van en ben blij dat er geen ongeluk is geweest. Dit gaat het een keer mis!”

Het Centraal Bureau Rijvaardigheidswijzen (CBR) heeft zijn rijbewijs reeds ongeldig verklaard. Los van de straf die de rechter uitspreekt, krijgt K. zijn rijbewijs pas terug als hij heeft aangetoond weer geschikt te zijn voor het verkeer. Daarvoor moet hij in Amsterdam naar een psychiater.

“Kijken we naar de richtlijnen”, vervolgt de officier, “dan praten we niet meer over geldboetes, maar over werkstraffen. Ik eis een werkstraf 60 uur en een rijontzegging van twaalf maanden, waarvan zes maanden voorwaardelijk. Met een proeftijd van twee jaar.”

“Wat vindt u van deze eis?”, vraagt de rechter. Thomas K. blaast langzaam uit, zijn wangen bollen. “Ik sta stijf van de zenuwen, ik weet niet wat ik moet zeggen.” Hoe belangrijk is het rijbewijs voor u, vraagt ze door. “Niet voor werk”, antwoordt K. Hij leeft van een arbeidsongeschiktheidsuitkering (WIA). “Bent u in staat een taakstraf uit te voeren”, wil de rechter weten. “Ik zal wel moeten”, zegt K.

Het brengt de rechter tot een mildere straf dan de officier eist. Een geheel voorwaardelijke taakstraf van 40 uur. En een rijontzegging van twaalf maanden, waarvan de helft voorwaardelijk, met aftrek van de tijd dat hij zijn rijbewijs al kwijt is. Maar hij mag nu nog niet de weg op, eerst een verklaring van de CBR-psychiater. “Dat is een apart traject”, zegt de rechter. “Daar heb ik geen invloed op.”