Rotterdam wil sociale activiteit van burger meten

12.000 huishoudens in Rotterdam hebben deze maand een enquête van de gemeente Rotterdam in de bus gehad. Sociale Index, heet het. Basisvraag: hoe gaan de buurtbewoners bij u in de buurt met elkaar om?

De antwoorden op de vragen worden via internet, telefoon of post anoniem verwerkt, zo wordt verzekerd. Maar de respondenten maken wél kans op een cadeaubon ter waarde van 50 euro.

Rotterdam lijkt een haat-liefde verhouding met haar burgers te hebben. Zo hard de geboden zijn, zo zacht is de interesse in het wel en wee van de inwoners. De gemeente wil precies weten hoe vaak de burger bij zijn buur op visite gaat. “Minstens één keer per week of nooit?”

De zorg gaat ver. “Voelt u zich in de steek gelaten?”, zo luidt een afsluitende vraag. Ook kan de geënquêteerde aangeven of hij graag meer contact wil met zijn buren. Misschien is dit alles wel samen te vatten in één van de stellingen die de gemeente halverwege poneert: “De bewoners in deze buurt hebben dezelfde opvattingen over wat wel en niet kan in de buurt.” Gedeelde waarden dus. Voor buurten met soms wel honderd verschillende culturen en een grote diversiteit in opleidingsniveau en sociale achtergrond moet misschien eerst die muur geslecht worden.

Of niet? Want wat is er op tegen de verre vriend te prefereren boven de goede buur, simpelweg omdat je niets gemeen hebt met de mensen die naast je wonen? En waarom zou je het buurtcentrum bezoeken als de Schouwburg een veel interessanter programma heeft?

De gemeente lijkt er vanuit te gaan dat het sociale leven van de stedeling zich enkel afspeelt in zijn directe woonomgeving. En dat dat sociale leven gestimuleerd moet worden met buurtcentra, steunpunten en allerhande gesubsidieerde activiteiten. Wil de grote havenstad misschien liever een klein dorp zijn?

“Leefbaarheid en veiligheid” noemt Rotterdam steevast in één adem. De praktijk leert echter dat er in de uitgestorven straten in de betere wijken, zoals Kralingen, minder criminaliteit is dan in bijvoorbeeld een bruisende en veel socialere wijk als Spangen.

In Amsterdam Zuidoost is nu zelfs een politieke partij actief, genaamd Bijlmer Style, die pleit voor een betere relatie van jongeren met de politie. Maar is het niet juist de bedoeling ieder contact met oom agent te voorkomen? De initiatiefnemer en rapper stelde in de Nova-debatserie Schijt aan gezag dat de agenten niet “sociaal vaardig” genoeg zijn. Eén van de aspirant Bijlmer-politici staat op de partijsite met een koevoet afgebeeld. Ook een manier om bij je buren binnen te komen, natuurlijk.

Uit deze enquête rolt straks een cijfer: de Sociale Index. Misschien moet ik overdag wat meer in mijn portiek gaan hangen of net als veel van mijn sociaal vaardige buurtgenoten op straat gaan hosselen en bietsen om sigaretten. Dát zal de leefbaarheid van Rotterdam – althans in de statistieken – vast ten goede komen.

Gepubliceerd: NRC