Pensioenfondsen potverteerders?

In de jaren negentig waren de pensioenfondsen nog steenrijk, schrijft Hans de Bruijn in dit opiniestuk. Het bestuurslid van Adfiz, een branchevereniging voor financieel adviseurs, merkt op dat er in 2004 nog een wetsvoorstel in behandeling was dat overschotten tegen moest gaan. “Dekkingsgraden van 150 procent of meer werden gehaald. Pensioenfondsen verleenden kortingen op premies of gaven ruimschoots premieholidays.”

En nu moet er dus gekort worden. Wat dat betreft zijn werknemers beter af bij een private verzekeraar. “Juist omdat een verzekeraar het pensioen niet kan verlagen, worden aan verzekeraars strengere financiële eisen gesteld”, weet De Bruijn. “Verzekeraars zijn verplicht een hogere financiële buffer aan te houden dan een pensioenfonds.”

Henk Schraa, voormalig hoofd P&O in de zorgsector, noemt de traditionele pensioenfondsen potverteerders. In Trouw richtte hij gisteren zijn pijlen op het PGGM-fonds en oud-minister van Financiën Gerrit Zalm (VVD). “De pensioenpremies werden verlaagd, zodat de werkenden netto meer geld overhielden. Het leek net een loonsverhoging. De werkloosheid werd bestreden door mensen eerder met pensioen te laten gaan. Zodoende creëerde men gemiddeld vijf extra pensioenjaren door de mensen met 60 jaar met de vut te laten gaan.” Aan de andere kant: toen hoorden we niemand klagen. Of stond u in uw eentje op het Malieveld?

Gepubliceerd: NRC