Ontslagen? Uithuilen op Twitter

Op internet wemelt het van de blogs en tweets waarin mensen gewag maken van hun ontslag. Veelal anoniem.

De meeste mensen ervaren ontslag als een tragedie en denken dat hun identiteit geruïneerd is, zei Alain de Botton, auteur van Ode aan de arbeid, in januari tegen Vrij Nederland. “Mensen die zonder werk zitten, gelden als ongeluksvogels, niet als bofkonten”, zo schetst de filosoof het culturele adagium. Bennie uit Hengelo, eind 2008 ontslagen, kan daarover mee praten. “Zelfs het weer lijkt in een depressie, want het is zo donker en men verwacht de komende tijd neerslag en veel wind”, schrijft hij onder de kop ‘Somberheid ten top‘.

 

Dansen op zwaar industriële techno

Gelukkig biedt het boek van De Botton ook troost. “Er is een perspectief van waaruit je kunt denken: fijn dat ik ontslagen ben, ik heb tijd om naar het café te gaan en ik krijg een cheque van de regering.” Maar drinken is ook niet de oplossing, zo ontkracht blogger ‘Mxl’ die de treetjes halve literblikken beu is. Hij is bij een gemeente de laan uitgestuurd vanwege iets in de “misverstandensfeer”.

Woest

Werkgevers moeten het doorgaans ontgelden in de tirades. Receptioniste Jill gaf daar op haar blog al blijk van toen ze nog in dienst was. In haar bio schrijft ze onder haar functie: “Hopelijk niet meer voor lang. M’n job geeft me totaal geen voldoening.” En na haar ontslag doet ze verslag van haar exitgesprek. “Ik vertelde over het niet-betrokken zijn van mijn bazin, de problemen met mijn collega en het gevoel dat ik er compleet alleen voor stond. Wat ik op mijn blog schreef is maar een fractie van wat ik allemaal meegemaakt heb.”

Op Twitter komen we de echte flapuits tegen. “KUTZOOI, ik ben opeens ontslagen”, laat Iris weten. En Monique, die net een verhit telefoongesprek heeft gehad, is “WOEST“. Niet geheel onbegrijpelijk, ze is ontslagen per e-mail.

Tussen de boss bashings valt het blog van Wendy op. Ze is het “zat om zinloos te zijn” te zijn. “Natuurlijk werd ik ontslagen, ze vonden me ongeïnteresseerd. Dat is vrij logisch als je moet bellen voor Nuon, maar desondanks vervelend om te horen.” Nu zit Wendy thuis. “Werkloos, schoolloos en ik blow elke avond.”

Verwacht niet dat werk fantastisch is

Wendy is, als we de logica van filosoof Alain de Botton volgen, eigenlijk slachtoffer van het idee dat werk voor totale vervulling moet zorgen. Maar dat is extreem zeldzaam, werpt hij tegen. “Als je verwacht dat je werk fantastisch is en het is dat niet, zul je ongelukkiger zijn dan wanneer je begint met de instelling dat het maar een baan is en het okay is zolang je maar een beetje geld verdient.”

Gepubliceerd: NRC