Herstel de Hofnar in ere

Eind mei kwam NOVA met het nieuws dat het Kabinet der Koningin, zeg maar het secretariaat van Beatrix, vertrouwelijke informatie in voor het publiek toegankelijke vuilcontainers gooit.

Clairy Polak had eigenhandig in de vuilniszakken zitten wroeten. Maarliefst 24 zakken heeft ze over de redactieburelen leeggekieperd.

Om de schijn van riooljournalistiek te vermijden, besloot het actualiteitenprogramma geen gevoelige informatie openbaar te maken, maar zich slechts te beperken tot het beschrijven van de aard van de informatie.

Een opsomming: een rapport over (hoe ironisch) beveiliging van handcomputers en telefoons, visitekaartjes, agenda’s, uitnodigingen en talloze papiertjes met daarop telefoonnummers, bankrekeningnummers en losse aantekeningen. Op één van de briefjes stond: “Kunnen we een formulering kiezen waar HM (Hare Majesteit) buiten blijft?” Ook lag er tussen de troep een notitie met de vraag hoe je je kunt beveiligen tegen afluisteren.

Snugger clubje dus, dat Kabinet der Koningin. Ze vertrouwen erop dat de moderne, zichzelf respecterende spion zich niet verlaagt tot het snuffelen in vuilniszakken, maar zijn informatie bij voorkeur verkrijgt via het hacken van ingenieus beveiligde communicatiesystemen. Een beetje uitdaging moet er wel zijn, natuurlijk. Waarom makkelijk doen, als het moeilijk kan?

Gelukkig bestaan er nog eigenwijze ambtenaren als Robert Coleman, die in de eerste plaats loyaal zijn aan hun taak (beveiligen) en niet aan de organisatiecultuur. Deze inmiddels non-actieve beveiligingsbeambte van het ministerie van Algemene Zaken, en tevens tipgever van NOVA, probeerde jarenlang de beveiligingslekken intern aan de kaak te stellen. “Langzamerhand merk je dat je op allerlei tenen gaat staan. Ik werd toch gezien als dat beveiligertje in schaal 4. Ik merkte dat ik steeds minder vriendelijk werd behandeld. Het verbeteren van de veiligheid was niet de prioriteit van mijn leidinggevenden”, zo vertelt hij deze maand aan Vrij Nederland.

Dagelijks kon hij naar eigen zeggen een stapel van twintig staatsgeheimen opvissen uit prullenbakken. “Als ik die kan pakken, kunnen de schoonmakers dat ook”, aldus Coleman. “Ik heb het jarenlang gerapporteerd in nota’s inclusief een lijst van mogelijke oplossingen.” Niets werd er mee gedaan.

Coleman verwierf eerder bekendheid door als Joker een identiteitsbewijs aan te vragen. Dat deed hij uit plichtsbesef: “Er wordt steeds meer waarde gehecht aan de identificatieplicht, terwijl die zo lek is als een mandje. Mensen lijken vaak totaal niet op de foto in hun paspoort.” Om zijn punt te maken (laten zien dat een terrorist met een onherkenbare kaart overal kan komen) stapte hij met de kaart op het vliegtuig naar Londen en ging paraderen voor de ambtswoning van Blair in Downing Street.

Tja, zo iemand heeft dus veel meer in zijn mars dan een surveillant die ‘gewoon zijn rondje moet doen’. En daarom is het uitermate triest dat het ministerie van Algemene Zaken nu een ontslagprocedure tegen hem heeft gestart. Het zou Beatrix sieren als ze Coleman aanstelt als hofnar. De functieomschrijving, danwel de betekenis van hofnar volgens Wikipedia, is hem op het lijf geschreven: “De hofnar mag zeggen wat hij wil, ook tegen de heersende opvattingen in, zonder dat hij daarvoor gestraft wordt. De nar wordt gezien als staande onderaan de sociale ladder, maar staat door zijn privileges boven iedereen.”

Gepubliceerd: Regelzucht.nl