Handen af van de belspelletjes!

Met genoegen heb ik gekeken naar een uitzending waarin een gepensioneerde man vertelde dat hij zich dagelijks rot irriteert aan misleidende belspellen, en dat hij nu de trotse kwelgeest is van de commerciële omroepen.

Tegen zo’n man moet je niet zeggen ‘Er zit ook een knop op dat ding!’, want dan ontneem je hem de legitimiteit voor het beoefenen van zijn hobby.

Zijn missie – de belspelletjes van tv halen – komt denk ik voort uit oprechte zorgen voor de minder snuggeren in onze samenleving. Want ja, dat zijn de mensen die niet door hebben dat ze bedrogen worden en de kas spekken van cultuurbarbaren als SBS, RTL en Tien.

Moeten we belspelkijkers tegen tv-oplichters beschermen door belspellen te verbieden? Het lijkt me te gemakkelijk om vanuit een morele verongelijktheid daar ‘ja’ op te zeggen. Want wie ben ik om te oordelen over de vrijetijdsbesteding van anderen?

Ik kan me namelijk best voorstellen dat er, onbedoeld, een sociaal effect van zo’n belspel uitgaat. Die spelleiders, doorgaans zelf ook niet al te snugger, scheppen de illusie dat ze bij je in de huiskamer zitten. Dat ze je direct aanspreken, dat er ‘echt niemand is die het antwoord op de vraag weet’ en dat jij als kijker een genie bent als je de puzzel kan oplossen. Mensen die, om wat voor reden dan ook, de hele dag vereenzaamd op de bank hangen, krijgen zo toch het idee dat ze gezelschap hebben. Bewijzen we deze mensen echt een dienst als we de belspellen vervangen voor een testbeeld?

Buitenhof-columniste Désanne van Brederode meent van wel. Ze poneerde het volgende ogenschijnlijk, lumineuze idee: de exploitanten van belspelletjes moeten van hun verdiende miljoenen dure toegangskaartjes voor theatervoorstellingen en concerten kopen en die weggeven aan de bellers. Haar addertje onder het gras: “Dan sterven de spelletjes vanzelf een zachte dood. Dan gaan kijkers weer hun verveling voelen – en ja, dan grijpen ze op loze momenten wellicht toch weer wat vaker naar een boek.” Volgens Van Brederode moeten we ons collectief schamen voor de bellers die zich “kennelijk massaal stierlijk vervelen”.

Dat is bullcrap natuurlijk. Want als de belspelkijkers zich ergens stierlijk aan vervelen, dan zijn het wel opera’s, boeken en theatervoorstellingen. Dat wil je die mensen toch niet aandoen?

Waar we ons echt zorgen over moeten maken is de collectieve schijnheiligheid die Van Brederode, namens haar elitaire metgezellen, schaamteloos etaleert. Natuurlijk is het niet de bedoeling dat mensen hun maandinkomen opbellen aan belspellen, maar om dat te voorkomen kun je toch ook gewoon maximumkosten per beller afspreken? Dat iemand die voor de tweede keer op een dag belt, automatisch geblokkeerd wordt in het systeem.

Waar Van Brederode en de hele Publieke Omroep zich voor moeten schamen, is het feit dat hun gesubsidieerde cultuurprogramma’s – waar alleen hun geestverwanten naar kijken – mede wordt gefinancierd door het belastinggeld van belspelkijkers. Mensen die nooit naar NOVA, Buitenhof, Rondom 10 en Netwerk kijken, maar er ondertussen wel mee geconfronteerd worden op hun – waarschijnlijk niet al te hoge – loonstrookje.

Dus, Van Brederode, als je het zo te doen hebt met die mensen, stop dan met het preken voor eigen parochie en ga een buurthuis voor ze in elkaar timmeren.

Gepubliceerd: Regelzucht.nl