Gemengde gevoelens op Rotterdamse markt bij komst Wouter Bos

PvdA-leider Wouter Bos bezocht zaterdagmiddag de markt op het Visserijplein in Rotterdam-Delfshaven. Hij kreeg een warm onthaal, maar niet iedereen was blij met zijn komst.

“Hij komt er echt zo aan en als u het te hard vindt regenen kunt u in wijkgebouw Pier 80 wachten.” De omroeper geeft continu statusberichten over de komst van Wouter Bos, die in Rotterdam op campagne is voor de gemeenteraadsverkiezingen. Ondertussen delen ook vrijwilligers van GroenLinks, Leefbaar Rotterdam en SP flyers uit.

Patricia Gerritsen-van der Hoop (42) blijft trouw wachten. De kleine vrouw met oranjegekleurd haar valt op omdat ze luid en duidelijk laat blijken niet PvdA-gezind te zijn. “Net zegt-ie om drie uur, dan is het weer tien minuten later. Zo maak je echt geen goede indruk voor drie maart hoor.” In 2002 stemde ze Fortuyn en bij de Kamerverkiezingen gaat ze op Wilders stemmen.

Een man met een megafoon neemt het over van de omroeper. “De stad wordt steeds blijer, stem Dominique Schrijer.” Ondertussen geven PvdA’ers in rode hesjes rozen weg. Een aantal jongetjes maakt er een sport van om zoveel mogelijk rozen te verzamelen. “Hé, nou gaat-ie met een hele bos weg”, zegt een rozenuitdeler tegen haar collega’s. “Dat zijn die kutmarokkanen”, mompelt ze.

Even verderop zijn twee campagnevoerders in gesprek. De één met een geel hesje van Leefbaar Rotterdam, de ander met een rode PvdA-jas. “Iedereen telt bij jullie mee, behalve als je tegen jullie bent”, zegt de Leefbaar-man tegen de PvdA’er.

Intussen is Wouter Bos op een klein podium geklommen. Hij spreekt over armoedebestrijding en ‘iedereen aan het werk’. Mevrouw Gerritsen-Van der Hoop trekt een cynisch gezicht. “Overdag slapen ze en ‘s nachts leven ze op straat.” Of ze niet met Bos op de foto wil? “Tsss, ikke met hem?!” Wat haar betreft moeten alle hangjongeren van straat. “Mijn moeder zei altijd: als je geen geld hebt, ga je werken.” Ze draait zich om naar de koopman achter haar. “De markt is hier niks meer aan, vroeger was deze buurt nog gezellig.” Een man met een Leefbaar-jasje schreeuwt door de speech van Bos heen. “Niet geloven wat hij zegt! Niet geloven wat hij zegt!”

“Van armoedebestrijding blijven jullie af”, roept Wouter Bos, doelend op de plannen van andere partijen. Als hij spreekt over “een stad waar je niet bang hoeft te zijn omdat je homo bent” schateren de jongetjes voor zijn podium het uit. “Hé jongens, kunnen jullie niet één minuut je mond houden?”, zo kalmeert hij ze met een glimlach. Als ze even later met hem op de groepsfoto gaan zegt hij dat ze zich “wel even moeten gedragen”.

Gepubliceerd: NRC