Bazen gijzelen: de Fransen vieren feest

Getroffen door de economie koelen de Europeanen hun woede, kopte The New York Times. De gijzelingen van managers doen denken aan de Franse Revolutie, schreef een Franse krant. In werkelijkheid zijn de zogeheten bossnappings slechts een show voor de bühne.

“Wat is erger? Twee nachten op kantoor of jaren werkloosheid?” Denis Pavan, een vertegenwoordiger van de Franse vakbond CGT, legt het aan het Franse persbureau AFP nog een keer uit. “Wij zijn geen criminelen.”

Toch is Pavan medeorganisator van een delict waar vijf jaar gevangenisstraf op staat, namelijk het gijzelen van je baas. Bossnapping, zoals het nu in de volksmond heet. Terwijl hij het AFP te woord staat worden twee managers van elektronicaconcern Molex in gijzeling gehouden. Ze waren van plan een fabriek te sluiten. “Ze liegen en bedriegen ons “, zo verwoordt een medewerkster de onlusten.

Bekijk hier de beelden van 3M-manager Luc Rousselet, nadat hij werd vrijgelaten na een gijzeling  door zijn werknemers

 

Sok in de mond

Bossnapping klinkt grimmiger dan het is. Een beetje gijzelnemer bindt zijn slachtoffer vast aan stoel, propt een sok in zijn mond en eist een som losgeld. De Franse gijzelnemers maken er echter een feestje van. Op YouTube zien we werknemers zingen, leuzen roepen, klappen en in de kantine boterhammetjes eten. De deur waar de manager niet door mag, staat open voor de pers. Die mag bijvoorbeeld Luc Rousselt, directeur bij 3M, filmen alsof het een aapje is.

Door de luxaflex heen (treffend sfeerbeeld!) zien we Rousselt verveeld naar zijn laptop kijken. Hij bijt wat op zijn nagels en werpt een blik op zijn horloge. Na 24 uur loopt hij het kantoor uit en staat een horde journalisten te woord. “Ik heb begrip voor wat ze gedaan hebben”, zegt hij in een tros microfoons. Even daarvoor heeft het bedrijf ingestemd met betere voorwaarden.

Franse revolutie

Ook Ségolène Royal, de socialistische opponent van president Sarkozy, heeft begrip voor de acties. De mensen die nu hun bazen gijzelen noemde ze tegenover de Franse krant Le Journal du Dimanche “slachtoffers van besluiten die buiten hen om genomen zijn”. Ze laat zich verleiden een vergelijking te maken met de Franse Revolutie, de sociale klassenstrijd die uitmondde in omverwerping van het Ancien Régime. Nu zijn volgens Royal de managers met “hyperprivileges” aan de beurt. Dat de burgerij in opstand is gekomen, zou een alom aangehaalde peiling van het instituut IFOP illustreren. Slechts 7 procent van de Fransen is tegen, 63 procent toont begrip en 30 procent staat als een blok achter de gijzelingen. Alleen Sarkozy heeft het over rechtsstaat en consensus. Maar de politie grijpt nergens in.

Hoewel de bossnappings vreedzaam verlopen, brengt The New York Times de ongeregeldheden alsof het rellen in de banlieues betreft. Ter illustratie van het artikel prijkt een foto van brandende banden. Het betreft een demonstratie van de vakbond voor het gebouw van bandenfabrikant Continental, maar de Times doet, bij monde van een Britse hoogleraar in de sociologie, de toestand toch wat erger voorstellen: “Een recessie heeft een domino-effect. Misdaden nemen toe, relaties vallen uit elkaar en er is sprake van binnenlandse onlusten.”

Dat kan zo zijn, maar sinds het uitbreken van de economische crisis heeft Frankrijk slechts twee grote stakingen gekend. De gijzelingen zijn op één hand te tellen. Wat zouden de managers erger vinden? Een bossnapping als stunt voor de bühne of duizenden werknemers die hun werk neerleggen?

Gepubliceerd: NRC