Bedrijfsuitje loopt uit de hand

“Er is iets anders aan je”, zegt de verlegen Elza tegen haar stralende collega. “Ja”, antwoordt Lin, terwijl ze haar hoofd vastpakt. “Normaal zit er een headset op.”

Deze dialoog vat het toneelstuk Casino misschien wel het meest treffend samen. Donderdag bracht theathercolectief Norfolk het op de planken in de Rotterdamse Schouwburg.

Anders is niet zozeer het uiterlijk van Lin (Loes Haverkort), maar de setting waarin ze Elza (Rosa Reuten) ontmoet; een bedrijfsuitje van een verzekeringsmaatschappij in een casino. “Over het algemeen heb ik vrij vluchtige contacten met collega’s”, bekent Elza. “Thuis heb ik een lijst gemaakt van mensen die ik vanavond beter wil leren kennen.”

Mensen-mens
Daarin slaagt ze. Als de drank rijkelijk vloeit, wordt de small talk ingewisseld voor ‘elkaar eens flink de waarheid zeggen’. Lin (”Ik heet eigenlijk Linda, maar iedereen noemt mij Lin, dus ben ik dat zelf ook maar gaan doen”) wordt door de gefrustreerde Jessica (Hannah van Lunteren)  voor “hoer!” uitgemaakt. Dat weet ze overigens professioneel op te vangen, want Lin heeft Communicatie gestudeerd. “Ik ben een mensen-mens. Ik luister naar de klanten en stuur ze door. De ene keer gaat het over techniek, de andere keer over betalingen. Mensen willen soms even stoom af blazen.”

Niels (Tibor Lukács) krijgt de “errors” voor zijn kiezen die hij dagelijks als webdesigner produceert. “Onze website is één grote muur tussen de potentiële klant en ons bedrijf. Ik wil dat je morgen met een oplossing komt, anders lig je eruit”, sneert Agnes van de Berg (Marieke de Kleine), de nadrukkelijk aanwezige manager.

Gemiste kansen
Wat blijft er over van de mens buiten kantooruren? Een hoopje ongeluk, een samenraapsel van gemiste kansen en onvervulde dromen. Die indruk krijg je bij dit toneelstuk, te meer omdat het zich afspeelt tussen een roulettetafel en een fruitautomaat. “We zullen vanavond winnen”, zo probeert de manager de moed erin te houden. “We kunnen niet verliezen, want als verliezers zullen we slecht zijn.”

Inmiddels heeft iedereen zijn gevoel voor decorum verloren. Elza is haar rokje kwijt, Lin is van de barkruk gevallen, Jessica kiepert haar salaris in het fruitautomaat en Niels heeft de sleutels van zijn BMW op een roulettevakje gelegd. “Geen hand tokkelt meer op onze beste snaren”, jammert de manager, die het ook niet meer ziet zitten. Haar nuchtere man, die af en toe binnenkomt om te vragen hoelang het feest nog duurt, heeft een opbeurend woord. “Je moet een beetje je best doen in het leven. Of op zijn minst proberen.”

Af- en aanlopen
Je best doen. Maar in wat? Niels wil wel graag “iets anders”, zo gaf hij bij binnenkomst toe. “Mijn horizon verbreden”, zo definieerde hij zijn carrièreplan. Elza zoekt buiten haar werk een vorm van zingeving: binnenkort gaat ze knuffels naar Roemenie brengen. Alles beter dan het uitzicht dat ze nu heeft op de parkeerplaats. De dynamiek in haar leven bestaat tot dusver uit het “af- en aanlopen van medewerkers en het op- en neergaan van een hefboom”.

Agnes, de pas aangetreden manager, staat bekend als “de frisse wind in het bedrijf”. Meer dan gezag heeft ze echter niet. “Niemand begrijpt me. Niemand houdt van me. Het is allemaal één grote leugen. Misschien zou het beter zijn als ik niet besta.” Het Russisch Roulette biedt het gezelschap uitkomst. Als het leven je niets meer waard is, kun je het maar beter in de waagschaal leggen.

Gepubliceerd: Overige media