Wat hebben een moslimdocente en homoleraar met elkaar gemeen?

Iemand staat niet als homoseksueel voor de klas maar als docent, schreef een bezoeker op nrc.nl. “Zijn of haar homoseksualiteit is een privéaangelegenheid.” Hij reageerde op het nieuws dat de Raad van State van mening is dat een godsdienstige school een “homoleraar” mag wegsturen. De aanleiding was de coming out van een docent aan de School met de Bijbel in Emst.

Als het gedrag van een werknemer strijdig is met de grondslag van een instelling, zo beredeneerde het hoogste rechtsorgaan, dan staat het die insteling vrij een werknemer te ontslaan. Dat staat op gespannen voet met artikel 1 van de grondwet, schreef politiek columnist Marc Chavannes in zijn blog. Hij stelde voor om de zogenaamde “beroepsvereisten”, die de Raad als argument aanvoert, dan maar op te nemen in het wetsartikel over gelijke behandeling. Met tegenzin, wat hem betreft.

Ook lezers worden een beetje cynisch van het incident. “Goed idee”, schrijft F. de Vries in reactie op de Raad van State. “Maar ontsla dan ook ook alle belijdend Christelijke leraren in het openbaar onderwijs.” Een ander meldt zich per e-mail. “Ik ben radicaler geworden”, schrijft hij. De lezer, die niet wil dat ik zijn naam publiceer, is homo en werkt bij een adviesbureau in de omgeving van Staphorst. “Mijn collega’s zijn misschien wel allemaal anti-gay. Kan ik nog vrij op mijn werk vertellen dat ik homo ben? Of word ik dan gediscrimineerd? Direct of indirect.”

Eigenlijk, zo schrijft hij, durf ik op mijn werk niet meer uit te komen voor mijn homoseksualiteit. “Dit soort schoolbesturen zijn dus een kwelgeest voor alle homo’s in Nederland. De spanningen tussen homoseksuelen en aanhangers van het Christelijk geloof is groter dan ik ooit heb gekend.” De lezer is strijdvaardig. “Tijd voor actie!”

Wat ík ervan vond, zo vroeg de lezer. Tja, homoseksualiteit hoort bij iemands identiteit. Een leraar die homo is hoeft dat niet angstvallig te verbergen wanneer andere collega’s ook over hun vrouw en kinderen mogen praten. Maar een reactie van Youssef el Messaoudi op de PvdA-website brengt me wel aan twijfelen. “Ik vind het een beetje jammer dat deze ophef er niet was toen een docente weigerde mannen een hand te schudden.”

Die ophef was er wel degelijk, maar de vraag is aan welke kant de voorvechters van een liberale samenleving toen stonden. De Commissie Gelijke Behandeling is overigens van mening dat een docente in functie de ouders van haar leraren ongelijk mag behandelen. De school vindt echter dat de moslimdocente een voorbeeldfunctie heeft. Maar hoe zit het dan met de school in Emst. Geeft een homoleraar op een orthodox-christelijke school het verkeerde voorbeeld? En wat moet mijn mening zijn, als voorstander van een samenleving waarin iedereen zijn eigen identiteit kan vieren en tegelijkertijd ook een school op een bepaalde grondslag moet kunnen stichten?

Gepubliceerd: NRC