De Zitting / Buurtbeveiligers in elkaar geslagen door jongeren

“Ze zijn aardig te grazen genomen”, zegt de rechter als ze de medische verklaringen van twee in elkaar geslagen buurtsurveillanten doorneemt. De 21-jarige Edin T. moest zich maandag in de Rotterdamse rechtbank verantwoorden voor zijn aandeel in de vechtpartij.


“Heb je je pyjama meegenomen? Nachthemd? Nee? Gauw de stad in dan, ga kopen.” De advocaat maakt voor aanvang van de zitting een lolletje met Edin, die uit beleefdheid meelacht. Eenmaal voor de rechter slaat hij de handen voor het gezicht, tranen biggelen over zijn wangen. “Neem maar een slok water”, adviseert rechtbankvoorzitter Van Dijke. “Waarom vind je het zo moeilijk om hier te zijn?”, vraagt haar collega. “Ik weet het niet”, snottert Edin.

Borst naar voren

Op 1 april 2008 verkeerde Edin, geboren in voormalig Joegoslavië, in een andere gemoedstoestand. Met zes vrienden hield hij zich op in de Vruchtentuin, een straat in de Rotterdamse wijk IJsselmonde. Twee beveiligers van Trent Security International surveilleerden daar in opdracht van de gemeente. “Ze keken ons vies aan”, verklaart Edin. “En liepen zo dicht mogelijk langs ons.” Edin besloot toen om zijn ongenoegen kenbaar te maken, maar raakte nog geïrriteerder door hun reactie. “Ze deden hun borst naar voren om te laten zien: hier ben ik.”

Edin zei dat ze niet zo stoer moesten doen, waarop de beveiligers verklaarden dat ze gewoon hun werk deden. De discussie escaleerde toen één van de beveiligers vroeg “wie hij dan wel niet was”, om er vervolgens aan toe te voegen dat Edin er beter aan doet een grote mond tegen zijn vader op te zetten en niet tegen hem. Edin en de beveiliger waren aan elkaar gewaagd. “Ze stonden neus tegen neus”, aldus een getuige. De opmerking over zijn vader schoot Edin in het verkeerde keelgat omdat zijn vader is overleden, wat de beveiliger niet kon weten. “En toen heeft u hem een klap gegeven”, vervolgt de rechter. “Nee, ik gaf hem een zet tegen zijn schouders.” Dat staat niet in de aangifte, werpt de rechter tegen. “Hij zegt dat u gelijk een hoek gaf.” Edin houdt voet bij stuk: het was een duw.

Kneuzingen

De schermutseling tussen hem en de beveiligers was voor zijn vrienden het teken om bijstand te verlenen. Zelfs toevallige passanten, twee Marokkaanse jongens, ‘schoten te hulp’. De groep sloeg en schopte de beveiliger. Hulp van zijn collega mocht niet baten. Die werd uitgeschakeld met een trap tegen zijn onderbeen en klap op de slaap. Het letsel van beiden bestaat uit kneuzingen en bloeduitstortingen. De schade aan bedrijfskleding en sieraden bedraagt 1350 euro. De twee eisen ook smartengeld: 350 euro. Eén van hen heeft vijf dagen niet kunnen werken. Ook is er een deuk in het busje van de beveiligers geschopt.

Op de publieke tribune zitten Edins vriendin en moeder. De laatste dept met een zakdoek een betraand oog droog. “Bent u bereid die schade te vergoeden?”, vraagt de rechter aan Edin. “Ja, hoor. Dat vind ik wel terecht”, zegt hij schuldbewust. Maar dat gaat de advocaat iets te snel. Hij staat op en benadrukt dat er pas van schadevergoeding sprake is als Edin “iets aan te rekenen valt”.

Tijdig distantiëren

Nu gaan we het hebben over uw persoonlijke situatie, vervolgt de rechter. Afgezien van een kort strafblad, waarop een diefstal in 2004 staat genoteerd, heeft hij het goed voor elkaar. Edin werkt fulltime als lasser en heeft uitzicht op een vast contract. Het is officieel ook de laatste dag dat Edin bij zijn moeder woont, want vandaag hebben hij en zijn vriendin de sleutel van een eigen huis gekregen. De vriendin is zwanger van hem. “Is dat dezelfde vriendin die u toen ook had?”, informeert de rechter. “Nou, deze is een stuk beter”, zegt Edin trots.

Ook de officier van justitie Van Heemst is te spreken over Edins omstandigheden. “Het feit dateert van twee jaar geleden. Maar soms is het niet slecht als de behandeling zo lang op zich laat wachten. Dan kunnen we het toetsen aan de ontwikkelingen.” Hij geeft toe dat het optreden van de beveiligers “niet zo handig” was, maar het is Edin aan te rekenen dat hij zich niet tijdig heeft gedistantieerd van de vechtpartij die na de woordenwisseling volgde. “Hier is sprake van medeplegen.” En bovendien van geweld tegen gezagsdragers. “Zo kun je beveiligers toch wel zien.” Hij eist tachtig uur werkstraf en betaling van een voorschot, dat hij niet nader specificeert, aan de slachtoffers.

De advocaat pleit voor vrijspraak. Het bewijs voor medeplegen is volgens hem niet hard genoeg. “Misschien had hij nog verder weg kunnen gaan staan. Ik zeg altijd: ren weg of bel 112. Maar twee jaar geleden was die gedachte nog niet zo gangbaar.” Hij wijst erop dat er voor een veroordeling een oorzakelijk verband moet zijn. “Dat is hier niet.” Ook het verzoek tot schadevergoeding vindt hij slecht onderbouwd. “Nog geen bonnetje of fotootje erbij.” Vooral het horlogebandje van tweehonderd euro acht hij ongeloofwaardig. Edin krijgt het laatste woord van de rechter, maar maakt daar geen gebruik van. Op 28 april doet de rechtbank uitspraak.

Zij die openlijk in vereniging geweld plegen tegen personen of goederen zijn strafbaar op basis van artikel 141 wetboek van strafrecht.

Gepubliceerd: NRC