Afstudeeronderzoek ‘Ziek van het milieu?’

Tien jaar, twee maanden en een week nadat in Enschede een vuurwerkopslag explodeerde stonden de bewoners van Valkenswaard op scherp: er woedde een industriebrand en via de media hadden zij vernomen dat in één van de vlamgevatte panden 7.000 kilogram vuurwerk opgeslagen ligt.

Paniek, uitgedrukt in tientallen tweets per minuut. Gelukkig viel het mee. De vergunning repte inderdaad over 7.000 kilogram, maar er lag maar 200. Veilig in een kluis met een werkende sprinklerinstallatie. Het Nationaal Crisis Centrum stuurde een persberichtje.

Dat er om de zoveel tijd op een industrieterrein brand uitbreekt is niet ongewoon. Maar hadden we niet na ‘Enschede’ alles op alles gezet om de burger optimaal te informeren over de risico’s in zijn leefomgeving? Ja, en dat is ook gebeurd: er is nu een landsdekkende risicokaart op internet, die met veel moeite en na vele experimenten tot stand is gekomen. Een megadatabase, met geografische geschil. Altijd toegankelijk, 24 uur per dag. Maar geen van de brandende bedrijven stond op de kaart. Zij vormden geen risico, aldus de transparante overheid. De crisiscommunicatie moest dat corrigeren. Is de risicocommunicatie dan wel adequaat genoeg? Informeert ze over de zaken die er toe doen en bereikt het de belanghebbenden?

Over die vragen gaat dit onderzoeksrapport. Het blikt terug op de inspanningen van de overheid, bepreekt de literatuur over risicoschatting- en beleving, betrekt daarbij de praktijk in de media en op internet en doet vervolgens uitspraken over hoe het beter kan.

Steven de Jong Rotterdam, 18 augustus 2010

Download hier het afstudeeronderzoek naar risico- en crisiscommunicatie (cijfer 8)