Paul Tang is een amateur. Lekken doe je zo

Door het stof, een schorsing en voor al je collega’s te kijk staan. Nee, het is geen pretje als je moet toegeven de begrotingscijfers gelekt te hebben. PvdA-Kamerlid Paul Tang was gisteren de gebeten hond.

Een beetje amateuristisch is zijn actie wel. Uit de brief van de minister-president van 3 september j.l. had hij kunnen weten dat zijn fractie slechts vijf exemplaren zou krijgen.

En dat die papieren ook nog eens gewatermerkt zouden zijn, is ook geen verrassing. In 2007 lekte namelijk het regeerakkoord via de ChristenUnie uit. Even daarvoor had fractievoorzitter Rouvoet gezegd dat “op alle belangrijke punten het stempel van de ChristenUnie is terug te vinden”. Die uitdrukking zal hem lang achtervolgen.

Misschien is het zelfs nog knulliger gegaan. Heeft de PvdA’er de stukken persoonlijk aan RTL Nieuws overhandigd? Had hij niet verwacht dat RTL de cijferbrij trots in beeld zou brengen?

Zo dus niet, maar hoe lek je dan wel?

Stap 1: Wikileaks

Tang had de documenten beter aan Wikileaks.org kunnen aanbieden. Deze site claimt dat de bron technisch niet meer te identificeren is en heeft al een aantal wapenfeiten op haar naam staan, zoals de publicatie van het geheime handboek van Guantánamo Bay.

Medewerkers van de site controleren ook of er geen digitale sporen in het document zitten. In het geval van Tang zou het dan gaan het om scans met een watermerk. Een Photoshop-klusje, zo toonde Geenstijl aan. Een tip voor volgend jaar: geef ieder Kamerlid een Miljoenennota met een unieke spelfout.

Stap 2: vertel je geheim

Wikileaks is overigens ook geen garantie voor anonimiteit, want – zo schrijft diezelfde site – het is vooral de aard van de informatie die stukken traceerbaar maakt. Ehow.com geeft ook algemene instructies:

Vertel een flapuit je geheim. Hij zal het aan iedereen doorvertellen. Jij zal zelf daarom nooit de schuld krijgen van het lekken naar de pers.

Stap 3: wees zelf niet op de hoogte

NRC-redacteur Roel Janssen maakte in 2007 een sociaal profiel over de lekpraktijk in kringen van ministers. “Het is niet zo dat ministers zélf lekken. Zij geven hun medewerkers opdracht om gedoseerd brokken informatie naar buiten te brengen”, schreef hij. “Zelf willen ze hiervan niet gedetailleerd op de hoogte zijn, want ze willen hun handen in onschuld kunnen wassen.”

Lekken kent een strategisch belang, zeker als het om fragmenten gaat: je kunt zorgen dat alle aandacht van de media naar dat ene detail uitgaat. Waarom lekte Paul Tang, lid van de coalitie, eigenlijk? Welk belang diende hij? Heeft hij iets afgesproken met RTL Nieuws?

Gepubliceerd: NRC